آبادان و ایران در حسرت آبادانی و مسئولان سالم

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «پایش بازار»، فروریختن بزرگ‌ترین مجموعه پزشکی، اداری، تفریحی و تجاری آبادان بار دیگر نشان داد که در گوشه وکنار این مملکت بر خلاف تصور همچنان در بسیاری از دستگاه ها و نهاد ها فساد موج می زند.آنچه که مهم است افزایش صفر حساب ها و ازدیاد اسناد مالیکت و …. است. آنچه که مهم نیست حق مردم،جان مردم و امنیت آنان است.چه فرق می کند که حق یک نفر خورده شود یا یک جامعه،یک نفر کشته شود یا کل جامعه، یک نفر مورد بی عدالتی قرار بگیرد یا کل جامعه.مساله اصلی عادی شدن و فراموشکاری است.مساله اصلی این است که این افراد در چه سیستمی رشد و نمو پیدا می کنند.چرا پایدار می مانند و چرا کسی آنان را بازخواست نمی کند؟

روز دوم خرداد ساختمان ۱۰ طبقه “متروپل” در خیابان امیری آبادان، فرو ریخت. ساختمانی که خبرها از ساخت و ساز غیر مجاز در حد سه طبقه حکایت می کنند. اینکه یک نفر بخواهد از شرایط سوء استفاده کرده و سود بیشتری از راه های غیر قانونی و غیر مجاز کسب کند هر چند غیر اخلاقی و غیر انسانی است اما در دنیای امروز دیده می شود. پرسش اصلی این است که مسئولینی که قرار بر حفظ قانون و حراست از جان و مال مردم بر عهده آنان است در کجای این ماجرا قرار دارند.

هر چند علت فروریختن آوار این ساختمان بر سر مردم به طور دقیق اعلام نشده است.اماگویا اسنادی مبنی بر اعلام تخلف در ساخت این ساختمان وجود دارد که کسی به آنها توجه نکرده است. حال پای رشوه در میان بوده است یا اعمال قدرت مالک متروپل امری است که متولیان کشور باید رسیدگی کنند.

ایسنا نیز در این خصوص طی گزارشی نوشته است:” کار ساخت برج‌های دو قلوی متروپل “به‌عنوان بزرگ‌ترین و کامل‌ترین مجموعه پزشکی، اداری، تفریحی، تجاری و پارکینگ طبقاتی آبادان” در مراحل پایانی قرار داشت و بنا به دلایل فنی متوقف شده بود. این ساختمان در منطقه‌ای پر رفت‌و‌آمد قرار دارد. بخشی از این مجموعه در فضای بیش از ۶۰۰۰ متر در ۹ طبقه سال ۹۸ افتتاح شده بود. برج‌های دوقلوی متروپل آبادان توسط هلدینگ عبدالباقی ساخته شده‌اند.

یک مهندس ساختمان در توییتر نوشته است که مهندس ناظر این پروژه خواسته بود، عملیات ساختمان‌سازی متوقف شود، اما نفوذ و قدرت حسین عبدالباقی در آبادان به حدی است که کسی نتوانسته جلوی ادامه کار را بگیرد”.

از سوی دیگر اعلام شده است که از تهران “نیروهای امدادی که در ساختمان پلاسکو امدادرسانی کرده بودند” به آبادان اعزام شده اند.

اما اگر خبره ترین و کارکشته ترین نیروها هم نیز به محل اعزام شوند،از حجم اندوه این ماجرا خواهد کاست؟ آیا می توانند جان های رفته را بازگردانند؟ آیا می توانند داغ و ماتمی که نه تنها بر دل آبادان بلکه بر دل تمام ایرانیان نشسته است را التیام ببخشند.

با این حال همچنان آمار واقعی مصدومان و کشته‌شدگان هنوز در دسترس نیست و احتمال افزایش شمار آنها می‌رود. ساختمان‌های اطراف محل حادثه تخلیه و خیابان‌ محل حادثه مسدود شده است.

منصور آرام معاون عملیاتی سازمان آتش‌نشانی شهرداری آبادان گفته است که ۱۰۰ تا ۱۵۰ فرد در ساختمان بودند و از این رو احتمال افزایش تعداد مجروحان زیاد است.

آغاز بررسی های  قضایی

در همین رابطه علی دهقانی، رئیس کل دادگستری استان خوزستان دستور بررسی علت حادثه و عوامل آن را داده و از دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان خواسته تا او نیز موضوع را پیگیری کنند.

محمد مخبر، معاون اول ابراهیم رئیسی،‌ رئیس جمهور ایران گفته که دستور رسیدگی فوری به مصدومان حادثه را داده است. وزیر کشور خواستار معرفی مسببان و متخلفان این حادثه به دستگاه قضایی شده است.

صادق خلیلیان، استاندار خوزستان نیز گفته که “استانداردهای لازم در ساختمان متروپل رعایت نشده و این مساله عامل ریزش شده است”. به گفته او تا کنون ۲ نفر دستگیر شده‌اند.

از سوی دیگر ستادی که قصد داشت سالگرد آزادسازی خرمشهر را روز سه‌شنبه سوم خرداد برگزار کند، این مراسم را لغو کرده و مسابقات ورزشی آبادان نیز در پی این حادثه  به بعد موکول شده‌اند.

در واقع این اولین بار نیست که ایران در ماتم این چنینی فرو می رود.هنوز هم داغ داغداران پلاسکو تازه است،هنوز هم سیاهی تصادفات جاده ای بر تن ماتم زدگان است.هنوز بسیاری از مردم از آلودگی رنج می برند.اما قصه خوزستان و آبادان و اهواز و خرمشهر با سایر شهرها متفاوت است. خوزستان و خوزستانی همان هایی هستند که جان دادند و یک وجب خاک ندادند تا از سراسر کشور دلیران ایران خود را خوزستانی بدانند.همان هایی که با دستان خالی 34 روز مقاومت کردند تا خرمشهر سقوط نکند.خوزستان همان استانی است که مردمانش همچنان در فقر و رنج به سرمی برند.همان هایی که هر سال گرد و غبار راه نفس را بر آنان می بندد.همان هایی که در چنگال عبدالباقی ها گرفتار هستند.البته ایران از این دست آدم ها کم ندارد.تنها مساله این است که ساختمانش نریخته و تشت رسوایی شان بر زمین نیفتاده است. به بیان ساده خوزستان هنوز در وضعیت جنگی است .هنوز آبادان نشده است.حادثه آبادان در روز فتح خرمشهر که یک جشن ملی است به تلخی این مساله را یادآوری کرد.

با این حال به نظر می رسد که همانطور که مسئولان ومتولیان نظام به راحتی پلاسکو و حوادث مشابه را فراموش کرده و می کنند به همان میزان امثال عبدالباقی ها و در رسته ای دیگر طبری ها با شکل و شمایل و اسم های دیگر بزرگ و بزرگتر می شوند. در واقع بزرگ شدن و نفوذ کردن این افراد معنی دیگری نیزدارد؛بی اهمیتی ایران،قانون و از همه مهمتر جان و مال مردم.آیا مقامات ایران خواب هستند؟